De DNA-revolutie
In de loop van de twintigste eeuw hadden oudheidkundigen verschillende verklaringen voor de permanente veranderingen binnen de antieke culturen. Eén daarvan, diffusie, hield in dat cultuuruitingen zich verspreidden doordat mensen ideeën, voorwerpen, gebruiken en instituties overnamen van hun buren. Als Griekse vaasschilders leeuwen gingen afbeelden, dieren die in Griekenland niet voorkwamen, zou dat motief wel zijn gekopieerd aan de oosterse kunst. Er is weinig reden hieraan te twijfelen.
Een ander mechanisme was evolutie: een interne ontwikkeling in een cultuur. Een voorbeeld is de steeds accuratere weergave van het menselijk lichaam in de Griekse beeldhouwkunst. Ook migratie, wisten oudheidkundigen, kon veranderingen verklaren, maar oudheidkundigen waren terughoudend met het inroepen van dit mechanisme. Eigenlijk viel alles te verklaren zonder volksverhuizingen.